— Genesis 39:10-18

Het grote verschil in je leven is, of dat je op de vlucht bent voor de zonde. Of dat je de zonde naloopt. Vroeger  zei men wel eens: “Als je tot God bekeerd wordt, loopt de zonde jou na. Eerder liep jij de zonde na. Bij de oprechte bekering hoort “het haten en vluchten voor de zonde”. Wij zien die tegengestelde beweging zo duidelijk in deze geschiedenis. De vrouw van Potifar is gek van verlangen. Ze moet en wil met Jozef naar bed. Koste wat het kost. Ze is een slavin van haar lusten. Ze haat het niet. Ze strijdt er niet tegen. Ze laat de teugels volop vieren. Dat is heel wat anders dan er biddend tegen strijden. Of.. als je gevallen bent toch weer opstaan en terugkeren tot God. Die weg staat altijd open. Deze vrouw houdt aan. Ze denkt : “de aanhouder  wint.” Maar ze vergist zich. De aanhouder verliest. Als ze Jozef beet pakt, rukt hij zich los. Hij vlucht voor de zonde, de dood, de hel. Hij vlucht voor de toekomende toorn. In de armen van de Zaligmaker. Daar ben je veilig. In Hem is kracht, troost, liefde genoeg om je al je ellende te doen vergeten. Om al je zonden, ook op sexueel gebied aan Hem kwijt te raken. Jozef houdt aan. Maar dan aan Gods genadetroon. Nee, Jozef was geen held. Hij was ook een jonge man van vlees en bloed. Hij kende ook de strijd tegen zijn vleselijke lusten. Maar hij hield aan Hij klemde zich vast aan zijn Zaligmaker. Om genade, om kracht. Om niet toe te geven. En hij wint. Hij wordt in de kracht van God bewaard. Door het geloof. Dat is de enige weg ook voor jou. Want die God, Die Jozef staande hield, wil ook jou bewaren. En … ook al ben je duizend keer gevallen. “Onze God vergeeft menigvuldig.”