— Genesis 37:26-36

Wat is een mens toch eigenlijk gemeen. De broers van Jozef zijn toch bij God Woord opgevoed. Ze weten toch van de wonderen van God, van Zijn beloften en bedreigingen. Maar ze trekken zich er niets van aan. Ze laten zich beheersen door hun haat, door hun vuile lusten. Ze stapelen de ene zonde op de ander. De wortelzonde is de haat, tegen hun broer,  eigenlijk tegen Christus. Dan  volgt hun wreedheid. Ze geven niets om de tranen, de angst  en de smeekbeden van hun broertje. Ze willen van hem af. Dan moeten ze hun zonden bedekken met bedrog. Ze bedriegen hun arme oude vader. Ze weten dat hij bijna zal sterven van droefheid. En toch zetten ze door. Dan komen ze hem schijnheilig troosten. Nee, er is van een mens geen enkele verwachting. Denk nu niet dat je beter bent. Al komt alles er niet bij je uit, het zit er wel in. Juist als de Heere je laat zien wie je bent, val je jezelf alleen maar tegen. Ja, dan is het echt onmogelijk aan jouw kant om zalig te worden. Maar de HEERE verwacht ook niets van jou. Hij is Zelf de Zaligmaker. Hij heeft die zaligheid volmaakt verdiend. Hij geeft die zaligheid gratis weg. Hij maakt goddelozen rechtvaardig. Hij verzoent vijanden met God. Daarom kon het voor Jozefs  broers. Daarom kan het ook voor jou. Jakob had niets aan de valse troost van zijn zonen. Hij weigerde zich te laten troosten. Mensen kunnen ook niet echt troosten. Dat kan alleen de Heere Jezus Zelf. Hij is onze enige Troost in leven en in sterven. Zoek het bij Hem alleen!  Hij wacht om genadig te zijn.